[أمواج الرحيل]

صرخه قلب بتقول يارب وصرخه من الم معدوم

صرخه طلعه بكل حزن بتبكى على وطن مشئوم

اطفال فى عمر الورود ضيه جميله زى الشموع

زهره على قمه سفوح بتنادى الفجر الجديد

ازاى هينام الالم والقلب لجرحه استلم وبات مهزوم

خيام كلتها النيران ودم سال على التراب وبيت مهدوم

برائه فى عيون جميله متقولش غير حقيقه وطن مظلوم

النيران حولين ضفافه تاكل وتزيد جراحه وكانه كان وعيد

دى قصه لطفله كانت ماشيه ويا اختها فى شارع سعيد

الضحكه من عينهم جنه والفرحه مسكوبه على الجبين

كان اسمها سما من سوريا بتلعب ويا اختها حنين

فجئه الليل خيم عليهم والليل دا كان دخان نيران

ساد الشارع من حواليهم وال ضحكه اتقلبت صراخ

مفيش جدار يحميهم غير جزع شجره من الاشجار

جرت سما وهيا بتصرخ فين حنين اختها

سابت اللعبه فى ايديها واختفت من جنبها

فضلت تدور عليها وسط النار وتنادى حنين

كنتى هنا جنبى يا اختى روحتى فين

النار عمت عنيها خلاص مش شايفه حاجه منها

فضلت تدور وتصرخ لما الصوت روح منها

لقت طفله على الارض مرميه ملهاش ملامح

سيال منها انهار دم فى كل شبر سارح

عرفتها من قلاده كانت غاليه عندها

فى رقبتها محطوطه بس القدر كان دابح

صرخت سما صرخت الم تنده باسم اختها

كانت عباره عن اشلاء مرميه جنب منها

صرخت سما لرب السما صرخه وجع ودموع

صوتها من الصدمه اختفى وصداه مش مسموع

فضلت تنادى على اختها وتهز فيها تقوم

لكن خلاص دا الا فرق ما بينهم الموت

خرجت سما رافعه رايه تنادى با سمها

وبتبكى دم بدل دموع ولبسه قلاده اختها

خرجت تنادى بكل خوف وطالب بحقها

حقها فى وطن مسلوب والاضاع من عمرها

يالى قتلت بالسلاح ممكن تقولى اخدت ايه

من موت بريئه بنار سلاحك الغبى

كانت بتلعب فى حضن بلدها الجميل

وبدل ميلفها الفرح كفن القبر لفها

ليكى الدموع يا سوريا ويا غزه ويا مصرنا

ببكى فى كل لحظه تيها مش عرفه مين انا

انا سوريه قلبى فلسطينى نبضى ومصر روحى

وصعبان عليه ضحايا تروح من غير سبب

اكتب وسطر يا تاريخ اسم الشهيد من دمى ودم العربى االا انجلد

هذيان قلم باكى