[العقل الباطن]

من ايام قليله وانا فى حالة دوامه
كأنى كنت فى سباق .. و فجأه السباق اتلغى
بس انا لسه بجرى فى الفضا
معرفش بجرى ليه ولا هوصل لفين !
وحتى لما اوصل هستفاد ايه !
بئيت بدون هدف او الهدف بتاعى بيتلاشى قدامى
رغم طول حياتى عارف هدفى إلا انى بجد الفتره دى - اصعب فتره -
عدت عليا ورغم انى طول عمرى واثق فى نفسى وواثق انى قوى و بواجه اى مشكله بقلب جامد
الا انى حاسس انى وقعت فى دوامه
عايش .. آه عايش .. لكن حاسس - بجد مش عارف - !
شغلى بئى روتين .. وانا طول عمرى بحب شغلى فجأه اختفى حبى لشغلى
واخلاصى بدأ يقل ودى حاجه مديقانى او مش مدايقانى ماهو مبقاش فارق معايا
حق ربنا عليا نسيته و مش قادر امد ايديه مكسوف من ربنا و مش جايلى قلب ادعي لانى عارف المشكله فين وعارف ان ربنا عارف انى عارف فين المشكله قلبى بيتقطع من جوايا على حالى و ع نفسى و ع كل ذرة ثقه اتفتت جوايا
مكسور اكيد مكسور دا انا حتى مش قادر اقوم ولو قمت هعمل ايه !
حواليا ناس ياما بس انا اللى مش معاهم .. انا فين ؟ والله ما عارف !
قلبى بئى خمسين حته
كل حته بتفكر فى حاجه كل حته عاوزه حاجه وانا بينهم بتقطع
واللى مزعلنى اكتر انه محدش حاسس باللى فيا كنت بحسب انى عشان بحس باللى حوليا الناس كلها هتحس بيّا او ممكن مكنتش بحس بحد - وانا اللى عامل نفسى فاهم وحاسس - !
ماشى بتخبط فى نفسى و اى حد يجى جنبى بخبط فيه
معرفش ليه انا كدا ولا ايه اللى حصل عشان اكون كدا !
الانسان الوحيد اللى بيزعل عليا لو بتقطع مش هحكيله اللى فيّ
لانى هموت الف مره لو حسيت انه زعلان وانا اصلاً مش ناقص !
يومياتى ! قول حياتى ! قول مماتى !
قول مهما تقول
ما نا مبقتش عارف
مبقتش حاسس
مبقتش عايش !