حكايات الميدان

[شريف القناوى]

حكايات الميدان

· الاولى

الجزء الاول

· ابدا لن اكون .....

اصحي يا احمد كل ده نوم يا فتاح يا عليم موال كل يوم يبتدى بالصحيان قوم الشمس بقت فى نص السماء لازم امى تصحينى ويبتدى ابويا يكمل الموال من ساعة ما خلصت كلية التجارة وهما هما مش بيتغيروا الدنيا بتتغير واحنا زى ما احنا دور على شغل بدل ما انت عاطل روح لف واتعب
دور يعنى هو الشغل قاعد مستنى لفيت لحد ما تعبت مفيش وظيفة الا وقدمت فيها حتى المحلات دورت فيها اقوم احسن الفطار يفوتنى وتبقى ليله اهينا كلنا على السفرة ابويا الاستاذ حسن مدرس اول رياضيات فى المدرسة الابتدائية اللى اول شارعنا مبادئه فوق كل شئ وكل حاجه عنده لازم يحسبها رافض للدروس الخصوصية على الرغم من انه ممكن يكسب دهب منها ديما يقول مادام الواحد يراعى ضميره فى المدرسه ايه لازمة الدروس ودى امى جنبه ست بيت شاطره تقوم من الفجر تصلى هى وابويا وتبدى فى شغل البيت لحد ما تنام شايله الحمل معاه تحاول توفر فى المصروف علشان وقت الزنقه ودى اللى جنبهم اختى سماح تانيه كلية تجارة النهار كله ترغى ومش تبطل رغى تحكى عن كل حاجه بتشوفها ودايما تعارض فى كل حاجه حتى يوم ما دخلت الكلية قلت ليها مش شايفه حالى تدخلى ليه تجارة قالت كده وانت مالك والعفريت ده اخويا الصغير خامسه ابتدائى حسام شقى لابعد الحدود كل يوم مشكله فى الشارع مع العيال كل ما اقعد وابص فيهم احس اننا اسعد اسرة فى العالم بالرغم امن لننا ماديا على الكد يمكن احيانا مرتب ابويا مش يقضى نص الشهر حاولت انى اشتغل فى كل مكان لكن كان فى مشكلة واحدة دايما تقبلنى انى مش معايا كارت زى ما بيقولوا يعنى وسطة تفتح كل الابواب المقفولة على الرغم من انى من الاوائل لكن يفيد بايه قدام الوسطة والمحسوبية ولا الفلوس
فتحت التليفزيون لانى تعبت من التفكير سمعت انى النهاردة فى مظاهرة بتطالب بالعدالة والمساواة مظاهرة ضد الفقر والظلم وانى لازم نتنفس افتكرت نفسى ايام الكليه كيف كنت لما اشوف مظاهرة ابعد منها مين ضامن تمشى معاهم فى الفجر تلاقى اللى بيخبط على بابك وتبقى ضيف ليالي ويا ترجع او مش ترجع مين هيعرف مكانك قطع تفكيرى صوت امى بتقول ابويا والله يا ابو احمد كله كلام هيعملوا ايه زكى كل مرة يتعبوا بعد شويه وصوتهم مش هيخرج بره الميدان يا ستى حرام عليكى سبيهم يتكلموا يصرخوا يطلعوا كل اللى عنديهم يهتفوا كفايه ذل كفاية هوان يمكن حد فى يوم يسمعهم كلام غريب حاجه جوه منى بتقولى دول عمرك جبان ترضى بالسكوت والكل حوليكى بيتكلم ويعبر يا ترى هتفضل لمتى جبان خايف تسكت حتى عن حقك فى كل وظيفة بتروح منك علشان وسطة ومحسوبية هتسكت لامتى على الاهمال اللى بينهش كل حته حولينا فى كل شارع او ميدان هتسكت لامتى عن اللى بيموتوا فينا الاحلام ويزرعوا فينا الخوف من بكره زى البعبع اللى بيخوفوا بيه الاطفال لتانى مره يقطع تفكيرى بس المرة دى العفريت الصغير وهو بيشد فى جلابية ابوه بابا بابا انا عاوز اروح الميدان مع الناس دى ليه بقى يا عفريت ده مش لعب يا بابا رد العفريت ده رد حسيت انى مش انسان قال بابا عاوز اروح علشان مصر انا بحبها وعايزها تبقى جنه ولما اكبر مفيش حد يمنعنى انى اتكلم واقول اللى عاوزه ومفيش حد يسرق منى مصر علشان انا حته منها يا ترى جاب الكلام ده منين هو احسن منى مش عايش جبان حتى وهو طفل

الى اللقاء مع الجزء الثانى

[الأميرة رودي]

تسلم ايدك ياشريف

وف انتظار الجزء التانى

[Aya 7ekaya]

قصه جمييله جداا
ومتابعه للجزء الثانى

[شريف القناوى]

اقتباس المشاركة الأصلية كتبت بواسطة الاميره رودى تسلم ايدك ياشريف وف انتظار الجزء التانى

اشكرك اختى على المرور العطر والرد الرقيق
وقريبا الجزء الثانى

[شريف القناوى]

اقتباس المشاركة الأصلية كتبت بواسطة وردة خجوله قصه جمييله جداا ومتابعه للجزء الثانى

اختى الغالية
سحر المرور اضاء المكان بكلمات رقيقة تستحق الاحترام
شكر لمرورك الجميل العطر

[بسمة العمر]

جميلة خالص شريف
فى انتظار الجزاء الثانى
تسلم ايدك

[شريف القناوى]

شكرا اختى بسمه
على الرد الرقيق ةالمرور العطر الكريم
وقريبا الجزء الثانى
اخوكى القناوى

[S n i p e R]

طبعا حضرتك عارف اني قريتها قبل كدا

ورايي فيها ملووووووووش حدود

من جمالها وابداعها

قصة فوق الوصف

انا تقريبا وقفت عند الجزء الرابع

ومنتظر مع حضرتك

وهتابع كل جزء

قصة رهيبة من كاتب رهيب

ابداع يا استاذي الفاضل

دمت مميزا وراقيا

تحياتى

مرشحكم الانتخابي الافضل

[بلدنا في القلوب متشاله]

شكرا جدا ع الحكايه

ومنتظرين التانيه

[شريف القناوى]

شكرا لكل الردود الجميلة
والان مع الجزء الثانى
مسكت الموبايل وطلبت حسين هو اعز اصدقائى من ايم المدرسة وحتى الكلية وساكن معايا فى نفس الشارع لكنه مختلف عنى خالص عمره ما سكت ولا بطل كلام كان كل يومين معتقل لكن عمره ما خاف كان عنده حلم انه فى يوم هيشم نسيم الحريه كنت اقول عليه مجنون ودى مش احلام لكنها اوهام بس مش عارف طلبته ليه يمكن كرهت السكوت كرهت انى اكون جبان لحد الممات انت فين يا عم حسين اخبارك ايه فى الميدان وسط الشباب عارف كنت متوقع انك هتكون هناك هو فى حاجه ممكن تفوتك طيب نص ساعه واجيلك الميدان ايه مش مصدق اول مرة اعملها وليه لا هفضل جبان لامتى لازم صوتى يطلع وينسمع فى كل مكان كفاية مش عاوز اموت وانا جبان
بسرعة غيرت هدومى ونزلت بسرعة وانا حاسس انى فى قوة بتدفعنى انى اتخلص من سكوتى وصلت الميدان كان منظر مختلف شباب وكبار وصغار ولاد وبنات من مختلف الاعمار والاماكن مجتمعين رافعين العلم فيهم شموخ وعزة طلبين والمطالب بسيطه انهم يعيشوا ويشموا الحريه انى صوتهم يبقى ليه مكان شوفت حسين ومعاه كتير من شارعنا ومن دفعتنا فى الكلية رحت ليه وسلمت على الكل وشوفت الفرحة فى عينيهم انى اتخلصت من صمتى ومن خوفى رفعت العلم وهتفت وكانت زى صرخة دوت فى الميدان صرخة طلعت من حلق كان مكتوب عليه الذل والهون
بصيت من حوليا لقيت الالوف وكل شويه بيزيد الميدان اكتر واكتر وسط ده كله لمحتها زى ماهى من ايام الجامعة ثورية من الدرجة الاولى وفاء زميلتى فى الكلية ناديت عليها مرة واتنين وتلاته والهتفات كانت اعلى من صوتى واخيرا سمعتنى وبصت باستغراب اكنها عمرها ما تصورت انى اكون هنا سلمت عليها مش ممكن انت غيرت افكارك ولا ايه كنت ماشى جنب الحيط ايه خلاك تسيبها لابد انى كل انسان ليه وقت يصرخ بس المهم انى الوقت يجى حتى ولو متاخر معاك حق مين كان يتخيل ان العدد يكون فى الميدان وكل شويه بيزيد سرحت وفاء فى حياتها ازاى عاشتها فى حارة صغيرة عاشت طفولة صعبة ابوها اتوفى وهى عندها 5 سنين
وامها ازاى تعبت علشان تعلمها هى اخواتها اخوها الاكبر اشرف دكتور مع ايقاف التنفيذ اتخرج من كلية الطب ومش قادر يفتح عيادة والمستشفى الحكومى اللى بيشتغل فيها مرتبها ادوب على قد المواصلات واللى بيفضل مش يقضيه لمدة اسبوع اختها الصغيرة بسمة فى الثانوية العامة مصاريف الدروس والملخصات تهد الحيل وهى اتخرجت من كلية التجارة ولفت من شركة لشركة وفى الاخر اشتغلت فى محل ملابس تساعد فى مصاريف اختها وخصوصا انى امها توفت وهى فى السنه الاخيرة من الكلية بصت لاحمد وافتكرت ايام الكلية وازاى انها كانت معجبة باحمد انسان طيب حنون بيعامل الكل بحب لكن كان سلبى يخاف انه يتكلم حتى وان كان حقه بتص ليه ازاى هو دلوقت ماسك العلم وبيهتف بحماس ياترى ايه اللى غيره اكيد فاض بيه الصمت وعلمته الدنيا انى السكوت مفيش منه فايده سرحتى فين وفاء فى الدنيا وازاى ممكن تغير الانسان احمد عارفه ليه جيت ولا ايه اللى بيحركنى لكن بصى من حوليكى فى الميدان شايفه ايه شايفه شباب وكبار وحتى اطفال لكن انا شايف حاجه تانيه شايف انى كل واحد فيهم حكاية عاشها فى حياته وصلته الى الانفجار اكيد طبعا لكنه منظر يا احمد هيكتبه التاريخ وتفتكره الاجيال تتخيلى ممكن نعمل حاجه ليه لا صوتنا مادام عالى اكيد هينسمع ونغير حاجه هتفنا باعلى صوتنا والاعداد تزيد وابتدى الامن يتحرك ويحاصر الميدان لكن محدش خاف ولا انسحب زى ما يكونوا اتعودوا فضلنا انا وفاء وحسين جنب بعض اتفقنا نبقى قريبين من بعض وانضم لينا محمد ومحسن ورشا وريهام وبهاء وكتير تانى نعرفهم جيران واصدقاء وناس اول مرة نعرفهم فضلنا نهتف
باحلامنا وفجاة حصل اللى مكانش فى الحسبان الدنيا اشتعلت فى الميدان قنابل مسيلة للدموع زى غيمة وغطت الميدان وصوت رصاص بيدوى فى كل مكان ليه يا وفاء بيعملوا كده اكيد خايفين من صوتنا ليرج المكان وينتهى معاه الجبروت والظلم وينتهى عصر الاوهام معاكى حق هم عايزين صوتنا ينتهى وسط صوت الرصاص تعالى بسرعه حسين جنبنا مش قادر يتنفس عنده ربو وسقط على الارض شلته انا ومجموعه من الشباب الكل بيساعد زى ما يكونوا اخوات خايفين على بعض الكل يد واحدة قلب واحد الخوف اتنزع منا الموت بالنسبة لينا مش حاجة الكل بصدره بيدافع عن التانى اخدنا حسين بعيد عن الدخان وغسلنا وشه والحمد لله كان كويس

انتظروا الجزء الثالث من الحكاية الاولى