قراري بقلمى المتواضع
اول مرة فكرت فى ان يبقى ليا قوانينى الخاصه كان من زمان قوى بس دايما كانت القرارات اللى باخدها او اللى بيكون نفسى اخدها بتتميز بالتفرد و الغرابه و معظم الوقت كانت بتبقى عكس الناس و اقر انه فى غالب الاحيان بيكون ده نابع من ان انا عاوزة ابقى فريدة من نوعى , متميزه عن الباقى بفكرى و عقلى و اعترف ان فى بعض الاحيان كنت غلط و وقعت نفسى فى مشاكل كتيرة بس هاعمل ايه بقى ما هو الواحد لو مغلطش مش هيتعلم .
فى انواع من القرارات كتيره بس من اكثر القرارات تحديدا هى القرارات اللى خدتها حول حياتى العاطفيه لأن ده الجانب الوحيد فى حياتى اللى انا مختبرتوش على الاطلاق عشان كده ده اكتر جانب انا متشوقه له و بفكر فيه .
و اهم قرار اتخذته هو ان انا مش عاوزه احب اى حد قبل اللى هيبقى زوجى و اللى هشاركه حياتى و لو فكرتوا فى الموضوع شويه هتلاقوا ان انا على حق و ان كلامى مفيهوش اى شىء من الرجعيه و انه كلام منطقى جدا لان انا بؤمن بعذرية الروح و زى ما فى عذرية جسد مفروضه علينا فى كمان عذرية الروح و هى النوع الاطهر لكنها مفروضه على اكتر من جسدنا دى مفروضه على ضمايرنا و قلوبنا و راحة بالنا و هوصف لكم انا قصدى ايه
تصوروا معايا لو انا حبيت واحد و هو حبنى بجد و بقينا بنتكلم و يمكن كمان بنتقابل بس لسه احنا الاتنين صغيرين يعنى فكرة الجواز غير وارده دلؤتى على الاطلاق لكن فى نيتنا ان بعد ما نخلص دراسه هو يفاتح اهلى فى الموضوع و نتخطب و نتجوز و نعيش حياه سعيده
... يااااه...
للأسف الحياه مش سهله للدرجة دى لأننا بشر و بنحس و عندنا مشاعر منقدرش نتغلب عليها , يا ترى لما اكلمه كل يوم و اقوله "بحبك و مقدرش استغنى عنك" و هو يقولى "و انا بحبك و انتى نور عينى" , ازاى بعد النوع ده من العواطف يبقى محرم عليه انه يلمسنى او ان انا انام فى حضنه و احس بيه بيحمينى, ازاى بعد اللى قلناه لبعض مكنش قاعده جنبه و ايده فى ايدى و اكون سانده راسى على كتفه.
و يا ترى لو بنحب بعض يبقى ازاى هنستحمل عذاب زى ده لحد ما يبقى الوقت مناسب ان احنا نتجوز , اكيد هنغلط ,اكيد فى يوم هيلمس وشى بأيده و انا و هو خايفين ان حد يشوفنا و احنا بنعمل كده و اول مره احط ايدى فى ايده هكون مش فرحانه لأنى عارفه ان دى اقصى حاجه نقدر نعملها ادام الناس و فى نفس الوقت خايفه ان يكون حد من الناس دول يعرفنى .
يا ترى انت عاوز اول لحظات بينكم دى بدل ما تكون كلها حب و دفء و موده و امان تكون عباره عن مزيج من الخوف من اللى حواليكم و ذنب لأنكم عارفين انكم بتعملوا حاجه غلط و ندم لأنكم عارفين ان انتوا مش من حق بعض , و لو مفترقتوش و اجوزتوا هتحسوا ان جوازكم مبنى على قواعد مش ثابته لأن اول كل حاجه بينكم كانت غلط و ممكن تلاقوا السعادة او لحظات من السعادة لكن انا متأكده ان عمركم ما هتحسوا بدفء و امان كامل لأنه كان مفقود بينكم من البداية.
اما الاختيار التانى ان انتوا هتفترقوا و هتعرفوا ناس تانيين و هتحبوا تانى و تنجرحوا تانى و كل مره هتلاقى جزء من روح اللى انتوا حبيتوه بتظلل روحكم و تفقدها شفافيتها لحد ما فى يوم هتتجوزى واحد يمكن يكون طيب و كويس لكن عمرك ما هتحبيه بكل جوارحك و عمره ما هتحسى انك كلك ملكه و ان كل السعادة وجدتيها لما عرفتيه لأن سعادتك الكاملة اتدمرت لما بدأتى تقارنيه باللى عرفتيهم قبل كده .
كل لحظه بينك و بينه هتقارنيها باللى انتى عشتيه قبل كده مع اللى قبله و كل بسمة منه و طريقه كلامه . يا ترى هتقدرى او تقدر تعيش مستريح الضمير و انت مقضى حياتك كلها مقارنات و ندم على اللى فات, لكن الندم مبيرجعش اللى فات, الندم مش هيرجعلك روحك اللى قطعتها بايديك و لوثتها بطيشك و اندفاع مشاعرك فياريت نلحق نفسنا قبل ما يفوت الاوان. و حتى لو السعادة مش واجهتنا فى الحياة يبقى عندنا راحة بالنا و رجاحة عقلنا و ايماننا ان رحلة مشاعرنا و افكارنا و تأملنا مع ذاتنا بمثل اهمية او اهم كمان من الهدف اللى بتوصل له الرحله .
يا ترى هل كلامى صح؟؟
و لا انتوا رأيكم ايه؟؟
رانيا الأسود