Bệl Ȝrặby MĥặĐésh Ỳệstặhél
ليلة فراق شهدت عليها دموع القمر ليله فراق شهدت عليها دموع القمر ليله فراق الليل منمش فيها وكان السهر ليله ما كنت جنبه وفجاه راح الليله الي وعدني فيها يكون افراح ضحك عليا عشان يصبرني وكانت الليله دي اكبر ليله جراح مش قادره اصدق ده الي كان ليا فجاه يروح من بين اديا بس ده قدر مكتوب عليا فجاه وانا ماسكه اديه نزلت دمعه من عنيه كانت دمعه الفراق وقبل ما يروح بثواني بص عليا وباسمي نداني وعلى حبنا وعلى نفسي وصاني نزلت دمعه من عينيا على دمعه خده والدمعتين نزلو لحد ما وصلو قلبه قالي سامحيني علشان مقدرتش اسعدك بس في الجنه صدقيني هسعدك وبوعدك و لقيت السما بتنقط ميه عرفت ان القمر بيبكي من حزنه واختفى ضيه واوراق الشجر نزلت تغطيه وانا شايفه كل ده وقلبي هيموت عليه وفجاه فارقت اديا اديه وغمضت عنيه وانا عارفه اني خلاص مش هشوفها تاني ورجعت وحدي في الطريق تايهه وحيرانه مش عارفه اروح لمين وبعده هعمل ايه وفضلت سهرانه سهرت مع دموع القمر بتواسي حزني واوراق الشجر بتدفي قلبي واه يا زمن مبتخلناش نفرح بحبنا ليه اه يا زمن منك ليه القسوة دي عملنا فيك ايه ده انا من بعد حبيبي ضايعه خلاص انا من بعده مش هيفرق معايا الاحساس انا من بعده مش عايزه اشوف الناس هو ده الحب الي طلعت بيه من الدنيا و الزمان استكتره عليا وخده مني في ثانيه