[احضان الحبايب]

زمـان .. لما كنا صغيرين .. بنروح الحضانه .. كنا لما بنحط دمااغنا و ننام .. كانت الحياه بتبقى بسيطه اوى .. مش شايلين هم حااجه .. ولا خايفين من حااجه .. يمكن كان كل ال بيضايقنا و شايلين همه اننا هنصحى بدرى بس .. كانت احلامنا بتتلخص .. فى سندوتش مربى مشمش .. و زمزميه فيها مايه سقعانه .. و اننا ما نشرب اللبن الصبح .. العمر جرى .. السنين عدت .. اخطائنا كبرت معانا .. و همومنا زادت .. المخده ال طول عمره بتحضن دماغ رايقه .. بقت بتشوف دموع صاحبهاا قبل ما ينام كل يوم .. و الاحلام البسيطة و الدنيا السعيده بتاعت زمان .. اخطائنا و اخطاء غيرنا حولها لغيوم .. لسه فى شمس .. بس محدش عارف شمسه هتطلع امتى .. و بعـد يوم من الضحك و شوية اريفه .. لازم يتختم بالبكاء .. لازم !!