اجمل مقوله سمعتها
ان الجسد بلا روح جفاء .... كمثل حياه الزرع بلا ماء .... فتمضى بنا طرقات الحياه ..... فنفقد من نحب ... ويبقى
لنا ما لا نشاء
ان غربت الشمس وان اشرقت فى صبح جديد فأعلم يا فاقد الشئ انه التجديد
فا الانسان حين يفقد اعزاء قلبه ... حلمه او هدفه ... يشعر بشئ من الدهاء والانبهاء
يشعر انه كان كل شئ واضحى لاشئ .... فتتعثر الخطاوى ملتهفه ... والاسماع ملتهبه لو تسمع خطاوى المقبلين لها
دى كانت احد مقولات ابى رحمه الله لسه فكراها لحد دلوقت اينعم مش مكتمله بس انا اخد الشئ المعبر منها
فعلا فى بعض الاوقات تحسى انك نقصه حاجه وانتى عندك كل حاجه تبقى حسه انك عيزه حاجه وفى شئ مش موجود وانتى حسه بغيابه ونفسك تشوفيه ومش قدره تعوضيه دا احساس نابع من شيئين
اولا اما كان حد عزيز عليكى وفارقك للا ابد ودا نفس الشعور الا بحسه بعدم وجود أبى نفس الاحساس بالظبط
او عدم ثقه بالنفس يعنى ديما مش وثقه فى نفسك ولا مقتنعه بذاتك لانك ديما بتقنعى حالك ان فى شئ مش مكتمل وناقص فيكى ودا لانك بتشوفى نفسك من عيونك مش من حواليكى
فضفضه جميله ورائعه يدوم التميز غاليتى
|