[Mo chahin]

أرجعلها ولاّ خلاص أنسَى اِللى فات
فاكرانى ولاّ بقيت فى بالها ذكريات
و لقيتنى تايه فى الحياه من بعدَها
مِحتاجها تِطفى فيا نار انا قيدتَها
كل اِللى تاعبنى ضميرى مصحِّينى ليالى
قالِّى اِزاى تفوتها دى نورَك مين بعدها غالى
حاسس بآهاتها من بعد ما جرحها كان منى
هى فاكرانى ناسى و عايش بعدها مِتهَنِّى
خايف أروح ألاقيها نِسيِت أحضانى
و ألاقيها عِرفِت طعم الحُب من تانى
و أنا هعمل ايه لو ده اِللى كان الحقيقه
طبعاً هعيش عُمرى ولا أفرح دقيقه
عايز أبتدى وياها عُمرى من جديد...من يوم بعادنا و حاسس اِنى بقيت وحيد
و مفيش مكان اِلاّ و لينا ذِكرَى فيه...و منين بروح ألقَى الحنين فيا يزيد
معرفش ليه أنا جيت عليها و اِشتكيت...و ف لحظه بعد فُراقها شُفت الويل بكيت
و أنا بين اِيديها كأنه حلم أنا كنت فيه...دلوقتى حاسس اِنى من الأحلام صحيت
............ .........